بررسی تاثیر انتظارات درمانی بر فر آیند مواجهه و پیامد های درمانی در اختلال های اضطرابی دوره ی کودکی

تقریبا 15 تا 20 در صد از کودکان  و نو جوانان مبتلا به اختلال اضطرابی هستند ( بیزدو و همکاران ، 2009 ) ، که این اختلال منجر به مشکلات چشم گیری در ابعاد اجتماعی ، تحصیلی و خانوادگی آن ها می شود ( لانگلی و همکاران ، 2014 ؛ شو آن و کندل ، 2016 ) . روان درمانی رفتاری – شناختی ( CBT ) درمان روان شناختی مؤثری برای اضطراب دوره ی کودکی ( کانلی و همکاران ، 2007 ؛ والکاپ و همکاران ، 2008 ) است که از اندازه ی اثر بزرگی در کاهش شدت علائم اضطراب پس از درمان نسبت به پیش از آن بر خوردار است ( رینولدز و همکاران ، 2012 ) . از میان کودکان و نوجوانانی که دوره ی کامل CBT را در یافت کرده ­اند ، 20 تا 46 درصد از آن ها بهبودی کاملی می یابند ( گیز بورگ و همکاران ، 2011 ) ، و فقط نیمی از آن ها بهبودی حاصل شده را تا ماه ها بعد ( پیا سنتینی و همکاران ، 2014 ) و سال ها بعد ( گینزبورگ و همکاران ، 2014 ) حفظ می کنند .

در پژوهش های انجام گرفته ، توجه کمی به نقش خانواده و نگرش آن ها به درمان شده است . مدت ها است که تاثیر مهم انتظارات درمان بر انگیزه ی بیمار و موافقت آن ها در انجام تکالیف درمان بر پیامد های درمانی آن مورد توجه قرار گرفته است ( گلس و همکاران ، 2001 ؛ گرین برگ و همکاران ، 2006 ) . نشان داده شد که بینش بیمار درباره ی کار آیی درمان و انتظارات از تغییر علائم پس از درمان ، تأثیر کم تری دارند ( لوین و همکاران ، 2011 ؛ سلز و همکاران ، 2017 ؛ وو و همکاران ، 2016 ) . متونی که در این زمینه وجود دارد ، اکثرا بر پیامد های پزشکی و پیامد های درمان درد های مزمن ( کار میر و همکاران ، 2016 ) و عمل جراحی ( تیل بوری و همکاران ، 2018 ) تمرکز دارند . پژوهش های موازی در جمعیت های روان پزشکی یافته های پراکنده و متناقضی را به دست داده­ اند . مثلا ، انتظارات درمانی مثبت با کاهش بیش تر علائم افسردگی در نو جوانان و بزرگ سالان مرتبط بود ( بیرد و همکاران ، 2016 ؛ کاری و همکاران ، 2006 ؛ راثر فورد و همکاران ، 2010 ) .  اما یافته های متفاوتی درباره تأثیر انتظارات بر درمان اختلال های سو ء مصرف مواد وجود دارد ( سرا فینی و همکاران ، 2016 ) . تقریبا همه ی مطالعات مربوط به انتظارات درمانی در بیماران مبتلا به اضطراب در بزرگ سالان انجام گرفته است . یافته ­ها نشان می دهند که انتظارات درمانی مثبت تر با پیامد های بهتری در مرحله ی حاد بیماری ( نیو من و فیشر ، 2010 ؛ پریس و همکاران ، 2008 ) و میزان بالا تری از کاهش علائم در طول درمان انواع فوبیا های خاص ، اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال اضطراب تعمیم یافته ( GAD ) ( کمبلز و همکاران ، 1997 ؛ پریس و اندر سون ، 2012 ؛ پریس و همکاران ، 2008 ) مرتبط هستند . بررسی هایی که قبل و اواسط درمان از انتظارات درمانی به عمل آمد ، همبستگی مثبت ( سافرن و همکاران ، 1997) و افزایش انتظارات درمانی را در اواسط درمان با میان جگری رابطه ی آن با شدت خط پایه علائم اضطراب و پیامد های درمانی ( نیو من و فیشر ، 2010 ) را نشان دادند ، که تاثیر انتظارات درمانی را در سر تا سر درمان نشان می دهند . به دلیل عدم مطالعات مشابه در جمعیت کودکان ، در این زمینه شکافی وجود دارد .

پژوهش هایی که در این زمینه انجام گرفته اند بر ارتباط مستقیم بین انتظارات درمانی پیش از شروع و پیامد های درمانی تمرکز داشته اند . در این میان ، ملاحظه ی مکانیسم های تأثیر گذارِ انتظارات درمانی بر پیامد های درمانی بسیار حائز اهمیت است . یکی از این جنبه ها که اطلاعات مفیدی را در اختیار ما می­ گذارد ، ماهیت خود CBT است . تکالیف مواجهه که به صورت واقعی و تجسمی در جلسه و بیرون از آن انجام می گیرد ، مولفه ی اصلی CBT برای اختلال های اضطراب کودکی به شمار می­ آیند ( آلیتال ، 2015 ؛ کندال و همکاران ، 2006 ؛ پریس و همکاران ، 2015 ) که این مولفه برای خود بیمار و اعضای خانواده ­اش چالش بر انگیز و اضطراب زا است . از این رو ، اگر آن ها اهمیت مواجهه را در کاهش شدت علائم اضطراب درک نکنند ، وارد شدن بیمار در فعالیت های ناراحت کننده ی درمان به سختی انجام می گیرد .

در مطالعه­ ای که مونیکا و همکاران ( 2019 ) برای بررسی رابطه ی بین انتظارات درمانی مراقب و کودک و نو جوان و ویژگی های تکالیف بین جلسه ای مواجهه ( کمیت ، تسلط و انجام آن ها ) در CBT برای اضطراب کودک و نو جوان انجام دادند ، نشان داده شد که مشخصه ی خاصی مثل سن ، جنسیت ، شدت علائم اضطرابی ، مشکلات کار کردی ، کار کرد کلی ، علائم افسردگی و هم بودی ها ، همبستگی مهمی با انتظارات درمانی کودک یا والد ندارد .

انتظارات درمانی کودکان و نو جوانان با تعداد مواجهه های انجام گرفته رابطه ای نداشت ، اما با تسلط بالای آنان مرتبط بود . بنا بر این باور های کودک و نو جوان در در گیر شدن او در درمان می تواند پیامد های مثبتی را به بار بیاورد ، بیش تر احتمال دارد که تکالیف بین جلسه ای خود در صورت انجام مواجه ها خود را ادامه دهد و با تکرار آن بیش تر مهارت بیابد .

انتظارات هر دو والد و کودک در انجام مواجهه ها حتی پس از کنترل دمو گرافی و متغیر های بالینی ، پیش بینی کننده بودند . در نتیجه درمان گران باید در آغاز و هنگام ارائه ی منطق درمان ، اجرای درمان و بر شمردن مزایای بالقوه ی CBT برای اضطراب کودک و نو جوان اطمینان حاصل کنند که خانواده ها از مزایا و اهمیت انجام تکالیف بین جلسه ای در صورت انجام مواجه ها آگاه هستند ( کندال و همکاران ، 1999 ؛ پیتر من و همکاران ، 2015 ) . بحث درباره ی کار آمدی CBT در پیش بینی انگیزه ی انجام تکالیف حائز اهمیت است . اگر درمان گران زمانی را به گوش دادن به نگرانی های خانواده ها درباره ی مواجهه ( نگرانی درباره ایمنی ، قابل تحمل بودن ) اختصاص دهند ، می توانند این مسائل را رفع کرده و افسانه هایی را که در زمینه ی مواجهه وجود دارد ، کم رنگ سازند .

در کل یافته های این مطالعه از اهمیت پرداختن به انتظارات درمانی برای ارتقای در گیری خانواده ها و انجام فر آیند درمانی خبر می دهد . همه ی خانواده ها باید آموزش روان شناختی عاقلانه ­ای درباره ی نقش مواجهه ها در CBT در یافت دارند . با ایجاد درک کاملی از CBT در درمان اضطراب کودکان و جذب همکاری خانواده ها در بیرون از اتاق درمان ، درمان گران پیامد های درمانی بهینه برای کودکان و خانواده های شان را تسهیل می سازند .

منبع :

The Impact of Treatment Expectations on Exposure Process and Treatment Outcome in Childhood Anxiety Disorders

Monica S. Wu & Nicole E. Caporino & Tara S. Peris & Jocelyn Pérez & Hardian Thamrin & Anne Marie Albano & Philip C. Kendall & John T. Walkup & Boris Birmaher & Scott N. Compton & John Piacentini

Journal of Abnormal Child Psychology , 2019

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره