افسردگیِ دوران بار داری ؛ بخش دوم

درمان افسردگی قبل از زایمان

هنجار های فرهنگی بر این امر پا فشاری دارند که دوران بار داری زنان ، دوران شادی و لذت است . اما شواهد کار گروه پیش گیری نشان می دهد که 9 در صد از زنان بار دار و ده در صد از زنانی که تازه زایمان کرده اند ، معیار های اختلال افسردگی عمده را بر آورده می سازند . دکتر مَلینا اسپریتو – روان شناسِ مرکز سلامت هیجانی زنان در مرکز بهداشت کریستینا – معتقد است : « زمانی ما بر این باور بودیم که بار داری مانع از افسردگی می شود ، اما اخیراً پژوهش گران نشان دادند که بار داری می تواند افسردگی را ایجاد یا آن را تشدید کند » . او در ادامه اظهار داشت که این حالت افسردگی فرا تر از تغییر های ساده ی هورمونی و تأثیر آن در خلق است که در سه ماهه ی اول بار داری و بلا فاصله پس از زایمان ایجاد می شود . به نظر وی : « وا کنش های هیجانی به تغییر های هورمونی نسبتاً خفیف و گذرا هستند . درست است که هورمون ها در ایجاد علائم افسردگی در دوران بار داری می توانند نقش داشته باشند ، اما به احتمال زیاد تنها منبع پریشانی نیستند » . به نظر او تطابق نداشتن واقعیت با هنجار های اجتماعی در بد تر کردن احساس های زنان نقش دارد . به عنوان مثال ممکن است ریشه ی افسردگی در یک بیمار در بی زاری او از خودِ تجربه ی بار داری باشد : « او احساس های منفی شدیدی را تجربه می کرد ، احساس هایی مثل این که دیگر کنترل بدن خود را در دست ندارد و با وجود تمایل به داشتن فر زند ، دیگر احساس نمی کرد که بتواند پیوندی با نو زاد در حال رشد خود ایجاد نماید یا حتی فر زند دوم خود را بیاورد ، این فقدان هیجان نسبت به فر زند ، باعث ایجاد احساس شرم و گناه در او شده بود و حتی از این وا همه داشت که مبادا احساس های وی باعث شوند که از کودک خود دور شود . روان درمانی و دارو درمانی درست قبل از زایمان شروع شد و او توانست به این پذیرش برسد که با وجود تجربه ی به دور از هنجار ، باز هم می تواند مادری باشد که تو را دوست دارد » . دکتر مَلینا اسپیرتو می گوید این زن توانست با تجربه ی مثبتی زایمان نماید و پس از آن نیز تجربه های مثبت تری داشت . مداخله های پیش گیری در این زن مانع از افسردگی پس از زایمانی شد که در بار داری اول خود تجربه کرده بود . به نظر دکتر مَلینا اسپریتو ، برخی زنان ، به ویژه زنانی که اولین فر زند خود را بار دار هستند ، ممکن است دچار افسردگی شوند و حتی با مسائل هویتی دست و پنجه نرم کنند : « آن ها فکر می کنند که هویت آن ها جعل شده است ، هرچند که با بقیه ی جنبه های هویتی مشکلی ندارند ، اما در جنبه ی مادرانه مسائلی را تجربه می کنند » . برخی دیگر نیز دچار استرس پس از سانحه می شوند ، که این حالت ممکن است نشأت گرفته از تجربه های دشوار بار داری های قبل باشد ، این امر ، بار داری یا گذار به مادری را دشوار می کند . دکتر مَلینا اسپریتو به زنانی که اضطراب شدید یا سابقه ی تروما دارند یا حمایت کافی از جانب خانواده دریافت نکرده اند ، در اتاق زایمان توجه ویژه ای می کند .

هر گاه دکتر مَلینا اسپریتو متوجه شود که زن بار دار نیاز مند دارو درمانی است ، او را به پرستار کار بست های پیش رفته ی روان پزشکیِ تیم خود ارجاع می دهد ، تا به او کمک کند که معایب و مزایای دارو درمانی را بسنجد و در صورت لزوم دارو برای وی تجویز شود . دکتر مَلینا اسپریتو می گوید : « پژوهش او از این اندیشه پشتیبانی می کند که هیچ چیز مثل یک مادر آرام نیست . اگر بتوانیم به کمک روان درمانی به این هدف برسیم که عالی است ، اما دست یابی به این هدف ، همیشه و در مورد همه ی مادران امکان پذیر نیست . گاهی باید از تمام منابع جعبه ی ابزار خود مثل روان پزشک ها بهره بگیریم » . از آن جا که تیم سلامت روان در بخش OB / GYN کریستانا مستقر هستند ، پزشکان به راحتی مراقبت های لازم را هماهنگ می کنند و بیمارانی را که به مراقبت های فوری روان درمانی نیاز دارند ، ارجاع می دهند . دکتر مَلینا اسپریتو می گوید : « با توجه به این که زنان باید در دوران بار داری کار های مختلفی از جمله انجام آزمایش ها و پی گیری آن ها را انجام دهند ، ما کمک های سازنده ای برای آن ها انجام می دهیم ، چرا که گاهی برای زنان بار دار ، به ویژه آن هایی که فر زند کوچک دارند یا شاغل هستند ، بسیار دشوار است که به جلسه های پزشکی خود برسند » .

ترغیب به ذهن آگاهی

سونا دیمید جان ، استاد تمام روان شناسی و علوم اعصاب دانشگاه کلورادو در بولدر ، بیان می کند که تمرین های جامعی مثل یوگا و مراقبه وجود دارد که زنان بار دار می توانند انجام دهند ، از نظر او ذهن آگاهی به پیش گیری از افسردگی در طول بار داری کمک می کند و مهارت هایی را به آن ها آموزش می دهد که بتوانند از عهده ی گذار به مادری و دوران پس از آن بر آیند . در یک مطالعه ی آزمایشی ، سونا دیمید جان و همکاران وی در یافتند که برنامه ی پیش گیری از عود در زنان بار دار که سابقه ی افسردگی دارند ، مؤثر واقع می شود ( سونا دیمید جان و همکاران ، 2016 ) . در این آزمایش فقط 18 در صد از زنانی که مداخله ی ذهن آگاهی را در یافت کرده بودند ، تجربه ی عود داشتند درحالی که این رقم در زنانی که درمان معمولی در یافت کرده بودند ، 50 در صد بود . هدف سونا دیمید جان این است که با ارائه ی آموزش های مورد نیاز به زنان بار دار و پس از آن ، مهارت های لازم را برای پیش گیری از افسردگی و ارتقای بهزیستی در آن ها رشد دهند . به نظر او : « بسیار حائز اهمیت است که ما به عنوان یک فرهنگ درباره ی تجربه ی بسیار رایج و قابل پیش گیریِ افسردگی در دوران بار داری صحبت کنیم ، به این وسیله به زنان یاد می دهیم که در صورت لزوم به جست و جوی کمک بر آیند » .

منبع :

انجمن روان شناسی آمریکا

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره