بهترین کار در مواجهه با بیمارانِ خارج از حیطه ی مهارتی شما چیست ؟ ؛ بخش دوم

نکته های ارز یابی

به عقیده ی دکتر جف زیمر من ، تصمیم درباره ی ادامه ی روان درمانی یا ارجاع در مراحل مختلف آن امکان پذیر است . نخستین مرحله ی تصمیم گیری زمانی است که بیمار به شما ارجاع داده شده است . به عنوان مثال دکتر جف زیمر من ، تماسی از جانب یکی از همکاران پزشک داشت که فرد دارای سو ء مصرف کوکائین را به او ارجاع می داد . دکتر جف زیمر من با علم به عدم تخصص خود در این زمینه ، بلا فاصله نام سه مرکز درمان سو ء مصرف مواد را در اختیار او گذاشت .

فرصت بعدیِ تصمیم گیری ، مصاحبه ی تشخیصی است که در یک یا چند جلسه انجام می گیرد . در این جلسه ها روان شناس مسائل اصلی مراجع را مشخص می کند و به تنظیم اهداف روان درمانی می پردازد . دکتر جف زیمر من می گوید که فرمول بندی موردی به شما کمک می کند که متوجه شوید آیا این فرد در حوزه ی صلاحیت شما قرار دارد یا خیر ؟ هم چنین مصاحبه ی تشخیصی فرصتی است برای آزمودن صلاحیت های شخصی و این که آیا امکان بر قراری اتحاد درمانی خوبی را دارید یا خیر ؟ هم چنین برخی از افراد متخصص فکر می کنند که اگر مسائل یا تشخیص های جدید در امر روان درمانی مشهود  شود ، دیگر نیازی به صلاحیت خاصی برای روان درمانی نیست . به عنوان مثال ممکن است در مشاوره ی زوج ، یکی از آن ها اظهار کنند که تجربه ی آزار جنسی در کودکی دارد . یا زنی افسرده در خلال روان درمانی ، نشان دهد که هم زمان از اختلال خوردن نیز رنج می برد . یا مراجعی که تحت روان درمانی اضطراب قرار دارد ، سر درد های شدیدی را تجربه می کند که پیش تر در باره ی آن ها چیزی نگفته است .

روش عمل

دکتر کریستین کور تو آ بیان می کند که هر گاه مطمئن نبودید که ابزار درست برای روان درمانی بیمار را در اختیار دارید ، بهتر است با استاد ناظر یا مشاور مورد اعتماد تماس بگیرید . از این که در خواست کمک کنید ، خجالت نکشید . « روان شناس ها باید تواضع و درک این را داشته باشند که هیچ کس همه کاره نیست » . در خواست کمک به این معنی نیست که روان درمانی محکوم به شکست است : ممکن است کسی که از او کمک خواسته اید ، به شما بینش لازم برای روان درمانی را بدهد و در هدایت مجدد آن شما را راهنمایی کند . چنان چه در این مشاوره مشخص شد که شما صلاحیت لازم برای روان درمانی بیمار را ندارید ، مشاور می تواند شما را در پایان دادن به روان درمانی و ارجاع مناسب کمک کند . سر انجام این که اگر فکر می کنید که مراجع خارج از حیطه کاری شما است ، این مراحل را در نظر بگیرید :

• با مراجع صحبت کنید

• به نظر دکتر جف زیمر من ، به اشتراک گذاشتن نگرانی های خود با مراجع ، رفتاری محترمانه ، اخلاقی و به لحاظ بالینی مناسب است . آشکارا به مراجع بگویید که مهارت لازم برای روان درمانی برخی یا همه ی مشکل های مراجع را ندارید .

• همه یا بخشی از روان درمانی را ارجاع دهید

• با توجه به موقعیت ، شاید بهتر باشد که مراجع خود را به روان درمان گر دیگری ارجاع دهید . می توانید کل روان درمانی را ارجاع دهید یا فقط بخش هایی از آن را که دوره ی آموزشی لازم را در آن زمینه نگذرانده باشید . به عنوان مثال تصور کنید که روی کرد شما ، روان درمانی رفتاری – شناختی است و مراجع با هدف یاد گیری جرأت ورزی در مقابل رئیس به شما مراجعه کرده است . در اثنای روان درمانی متوجه می شوید که او سابقه ی آزار در دوران کودکی را دارد . با علم به این که شما در زمینه ی درمان تروما های کودکی دوره ی آموزشی لازم را نگذرانده باشید و این مساله می تواند بر تعامل مراجع با رئیس خود اثر داشته باشد ، می توانید برای مراجع بیان کنید که همان طور که به یاد گیری مهارت های جرأت ورزی در مقابل رئیس خود ادامه می دهد ، بهتر است برای تروما های دوران کودکی به همکار شما مراجعه کند . دکتر استیون هولون ، روان شناس بالینی و استاد تمام دانش گاه وندر بیلت در نشویل توصیه می کند که اگر بیمار خود را ارجاع دهید ، شما صلاحیت و اعتبار خود را در اولویت نسبت به جهت گیری تئوری خود قرار داده اید .

• مراجع را رها نکنید

• دکتر کریستین کور تو آ بیان می کند که اگر سر انجام به این نتیجه رسیدید که صلاحیت روان درمانی مراجعی را ندارید ، او را به مکان مناسبی ارجاع دهید . با روشی تخصصی و حمایت گرانه برای او تبین کنید که چرا می خواهید به آن خاتمه دهید . آن چه را که لازم است به همکار خود بگویید ، به شیوه ای خنثی و حمایتی به همکار خود بنویسید . او می افزاید که حتی اگر بیمار قصد آسیب به خودش را داشته باشد و شما احساس کنید که از توانایی کافی برای کمک به او بر خور دار نیستید ، از لحاظ اخلاقی باید مرکز مراقبتی مرتبط را برای محافظت از بیمار را پیدا کنید .

• ساز گاری با شرایط خاص

• کار در مناطق روستایی یا مناطق محروم ، چالش های بیش تری را در امر تصمیم گیری و ارجاع بیماران به همراه دارد . ممکن است در شعاع نزدیکِ شما ، متخصص دیگری نباشد که این فرد را ارجاع دهید ( کد اخلاقی APA واقعیت فقدان خدمات مناسب را تأیید می کند ، اما طبق این کد شما می توانید تا زمان پیدا کردن خدمات مناسب ، نزدیک ترین تخصصِ مرتبط با مساله ی مراجع را با او کار کنید ) .

به دنبال در یافت پشتیبانی باشید

به نظر دکتر جف زیمر من ، یکی از گزینه های عالی این است که روان درمان گر ، یک استاد ناظر داشته باشد . کار استاد ناظر این است که به شما کمک کند در حوزه های جدید علاقه مندی خود ، مهارت ورزی داشته باشید . به نا بر این ، این یک رابطه ی رسمی است نه رابطه ی گه گاهی . با پر داخت مبلغی به استاد ناظر ، اطمینان حاصل کنید که او زمان لازم را برای شما اختصاص خواهد داد . برای یافتن متخصص در زمینه ی کاری خود ، شخصی را پیدا کنید که در این زمینه فعالیت می کند .

منبع :

انجمن روان شناسی آمریکا

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره