خطا های بالینی در روان درمانی رفتاری – شناختی ؛ بحث و بررسی
CBT یکی از روش های روان درمانی است که پژوهش های بسیاری بر روی آن انجام گرفته و به طور کلی به عنوان درمان انتخابی برای طیف گسترده ای از اختلال ها پذیرفته شده است . هر چند که در حال حاضر ، CBT معیار طلایی درمان محسوب می شود اما این روی کرد هم از خطا های بالینی مصون نیست و این خطا ها حتی در بین درمان گران مجرب نیز دیده می شود . در این مقاله ، ما از چهار خطای بالینی مثل عدم تحلیل کار کردی مساله ، در گیر نشدن کافی بیمار در فرمول بندی موردی ، ارز یابی ساده ی باور ها ( به جای ارز یابی دقیق باور ها از طریق آزمایش های رفتاری ) و گرفتار شدن بیمار در ترس از گسستن رابطه ی درمانی صحبت کردیم . عوامل درمان گر ، عوامل بیمار ، تعامل های آن ها و محیط و علائم بیمار ، همگی بر ایجاد خطا های بالینی شایع در CBT مؤثر هستند .
یکی از دلایل اصلی این خطا ها ، کم بود یا نقایص آموزشی است . بدون داشتن درک صریحی از اصول بنیادین تغییر ، هنر اجرای CBT بسیار چالش بر انگیز می شود . همان طور که کلی پاک و همکاران ( 2012 ) اظهار داشتند ، آموزش های شناختی و رفتاری باید شامل این فعالیت های اصلی باشد :
الف ) آشنایی با فلسفه ی روان شناسی و نگرش های یک پارچه ی اخلاقی و علمی .
ب ) فعالیت های پژوهشی که مجموعه ی داده های عملی و تحلیل آن ها را داشته باشد .
ج ) دسترسی به آخرین پیشرفت های علمی و مبتنی بر شواهدی که پیشینه ی علمی کنونی را اولویت بندی می کند .
آموزش مبتنی بر شواهد در کنار این ها امکان دست یافتن به دانش بنیادین CBT را فراهم خواهد آورد . با دانستن شالوده ی اصول رفتاری و شناختی که تکنیک های CBT از آن ها نشأت می گیرد ، می توان از خطا های CBT پیش گیری به عمل آورد . پس از مجهز شدن به این مبنای دانش ، درمان گر می تواند به شایستگی بالینی برسد که در آن روش بالینی ابزاری است برای حصول اطمینان از به کار بردن درست CBT .
هم چنین با استفاده از مفهوم سازی جامع مورد ، می توان از خطا های بالینی اجتناب ورزید . یکی از ملاحظه های مهم در CBT ، فرمول بندی موردیِ متناسب با درک خود بیمار از مسئله اش است . این کار را می توان با تمرکز بر نحوه ی ارائه مساله توسط بیمار ، این که چه زمانی این مساله مشکل ساز می شود و چه گونه آشکار و حفظ می شود ، انجام داد . آن چه که درمان گر باید در فرمول بندی مساله در نظر داشته باشد ، عواملی هستند که مساله ی موجود را حفظ می کنند . این مساله ، اولین گام سود مند برای تحلیل کار کردی دقیق است .
خطای شایع دیگر عدم تحلیل کارکردی دقیقِ مسئله حاضر است که این کار منجر به اهداف درمانیِ غیر قابل مشاهده و غیر قابل اندازه گیری یا غیر قابل دست یابی می شود. در واقع ، بسیاری از خطا های بالینی در CBT ناشی از عدم تعریف درستِ اهداف یا داشتن اهدافی است که مرتبط با مساله ی کنونی بیمار نیست . اهدافی که به خوبی تعریف نشده اند ممکن است نتیجه ی عدم مشارکت بیمار در فرمول بندی باشد . تنظیم هدف در CBT با شناسایی مشترک پیامد اختصاصی درمان امکان پذیر می شود . تنظیم اهداف در CBT با مهارت های خاصی و در اوایل درمان انجام می گیرد . وقتی که اهداف درمانی با اصطلاحاتی قابل مشاهده و قابل اندازه گیری ، تعریف عملیاتی شد ، حال این اهداف به مثابه ی ابزاری برای مسئولیت پذیر شدن بیمار کمک می کنند . مسئولیت پذیری بیمار از مسائل بسیار مهمی است که می تواند مانع از اجتناب بیمار در طول درمان شود . اجتناب در اَشکال مختلفی ظهور می کند که اگر بر آن نظارتی صورت نگیرد امکان این وجود دارد که درمان گران رفتار های نا به هنجار بیمار را پاسخی طبیعی به کاهش آشفتگی اش در نظر گرفته و در نتیجه این رفتار ها را تقویت کنند .
اثربخشی CBT تا حد زیادی از تکنیک های اختصاصی آن نشأت می گیرد و توجه به اثرات درمان گر نیز می تواند مانع از اکثر خطا های بالینی شود . در واقع ، پژوهش ها نشان داده اند که درمان گر تأثیر به سزایی بر پیامد درمان دارد ( کریتز – کریستوف و همکاران ، 1991 ) . در CBT به طور ضمنی به هنر های درمان گری اشاره شده است ، اگر درمان گری از تأثیر روابط بین فردی آگاه نباشد ممکن است این عدم آگاهی در درمان تداخل پیدا کند . داشتن چنین دید گاه ماشینی نسبت به CBT ، مشارکت بیمار را در درمان کم می کند .
برای اجتناب از خطا های بالقوه ی بالینی ، به درمان گران CBT توصیه می کنیم که فر آیند یاد گیری مستمر در این روی کرد را پیش بگیرند . همچنین مشاوره ی بالینی معمولی نیز ابزاری است در خدمت یاد گیری هنر CBT ، که متأسفانه در آموزش های دانشگاهی و کتاب های راهنمای درمان ، مورد غفلت واقع شده است . هم چنین خوب است که درمان گران در محیط بالینیِ خود همانند یک دانش مند رفتار کنند . یعنی این که پژوهش های بالینی را در درمان های خود به کار بگیرند ، نظارت نظام داری بر پیشرفت بیمار داشته باشند و به دنبال در یافت باز خورد از بیماران درباره ی فر آیند درمانی باشند .
منبع :