بهترین کار در مواجهه با بیمارانِ خارج از حیطه ی مهارتی شما چیست ؟ ؛ بخش اول

دکتر کریستین کور تو آ در اوایل کار بالینی خود ،  با شخصی مواجه می شود که اقدام به خود زنی کرده بود ؛ شرایطی که برای اولین بار با آن رو به رو شده بود . وی که متخصص تروما و مشاور سلامت روان در واشنگتن دی سی است ، درباره ی این تجربه چنین می گوید : « من به صورت کلی بهت زده شده بودم ، احساس کرختی می کردم و متوجه نبودم که در حال از دست دادن کنترل خود هستم » . خوش بختانه دکتر کریستین کور تو آ می دانست که در این مواقع باید با همکاران خود مشورت نماید . یکی از همکاران وی بلا فاصله راهنمایی لازم را انجام داد : بیمار را بستری کن . دکتر کریستین کور تو آ در این باره با بیمار خود صحبت کرد و او گزینه ی بستری شدن را قبول کرد . دکتر کریستین کور تو آ که خود از کار کنان بیمارستان بود ، توانست این بیمار را در واحد بیماران بستری ، درمان کند و مشاوره ی لازم را درباره ی این بیمار از همکاران خود در یافت نماید .

تجربه ی دکتر کریستین کور تو آ ، تجربه ی نادری نیست : مراجعان ، اغلب اوقات چالش هایی را برای افراد متخصص ایجاد می کنند که خارج از دامنه ی تجربه ، مهارت ، دانش یا تخصص آن ها می باشد . این پدیده برای روان شناس های تازه کار که هنوز تجربه ی بالینی کافی ندارند ، شایع تر است ، البته روان درمان گر های با تجربه نیز از این امر مصون نیستند . دلیل این پدیده این است که روان درمان گر یا در این حیطه آموزش لازم را نداشته است و یا در جریان آخرین پژوهش های انجام گرفته در این حوزه نمی باشد .

آیا تصمیم گرفته اید که در صورت مواجهه با چنین مراجعه کننده هایی چه کار باید بکنید ؟

افراد دارای تخصص در زمینه ی بالینی تجربه های خود را در این زمینه به اشتراک گذارده اند :

تصمیم گیری درست

برای این که تصمیم بگیرید آیا کار با بیماری را ادامه دهید یا خیر ، بهتر است معیار های عینی را ملاحظه کنید ، مثل این که آیا مسائل مراجع از لحاظ فنی در حوزه ی صلاحیت شما می گنجد یا خیر ، هم چنین نباید از معیار های ذهنی مثل رفتار مراجع و وا کنش های شما به این رفتار ها غافل شوید . راهنمای تعیین صلاحیت روان درمان گر در بخش دوم کد های اخلاقی APA آمده است . در این بخش از افراد متخصص خواسته شده است که برای واجد صلاحیت بودن در یک حیطه ، باید « دوره های آموزشی ، تربیت روان درمان گر ، نظارت بالینی ( کار ورزی ) ، مشاوره ، مطالعه یا تجربه های حرفه ایِ » کافی داشته باشند . دکتر جفری یانگرن ، متخصص بالینیِ دانش گاه میسوری در کلمبیا معتقد است که در برخی موارد به راحتی می­ توانید تشخیص دهید که آیا این موارد را دارید یا خیر : به عنوان مثال خود شما می دانید که در زمینه ی مهارت های بالینی و مشاوره با افراد بزرگ سال ، دوره های آموزشی لازم را گذرانده اید اما در حوزه هایی مثل آسیب به سر ، اسکیزو فرنی یا اختلال های خوردن ، دوره های آموزشی کم تری را گذرانده اید ، کافی است این موضوع را تشخیص دهید و به آن اذعان داشته باشید . در این صورت به بیمار خود بگویید که همکاران دیگر در زمینه ی مشکل او تخصص بیش تری دارند ، به نا بر این وی را به همکاران خود ارجاع دهید . دکتر جفری یانگرن می گوید : « شما نمی توانید بگویید که من روان شناس ، عصب شناس ، روان شناس سلامت ، روان شناس تحولی یا روان شناس قضایی هستم . این حوزه ها و برخی حوزه های دیگر هستند که مستلزم دوره های آموزشی تخصصی می باشند » ( طبق کد های اخلاقی ، شما باید صلاحیت خود را در حوزه ی کاری خود ، به صورت مداوم حفظ نمائید ، برای این کار می توانید از دوره های آموزشی مداوم ، ادامه ی تحصیل ، نظارت بالینی ( کار ورزی ) و راهنمایی افراد متخصص دیگر استفاده نمائید ) .

دکتر جور جویو تاسکا ، دانش یار روان شناسی دانش گاه اتاوا که خود ، متخصص افراد بزرگ سال دارای اختلال های خوردن است ، اظهار داشت که در حیطه ی تخصصی افراد مرز هایی نه چندان آشکار وجود دارد که البته این مرز ها به صورت کامل درون هر حیطه قرار نگرفته اند . به نا بر این در این موارد بهتر است ارز یابی کنید که آیا مسائل بیمار تا حد زیادی در حیطه ی تخصصی شما قرار دارد یا خیر و آیا شما می توانید در صورت لزوم ، مهارت های ضروری برای درمان بیمار را یاد بگیرید یا خیر؟ به عنوان مثال شاید شما در حوزه ی درمان اختلال اضطراب فرا گیر آموزش دیده باشید و حال از شما خواسته شده است که مراجعی که دارای اختلال اضطراب اجتماعی می باشد را درمان کنید . درمان اختلال فوبی خاص با توجه به درمان های مبتنی بر شواهدِ این اختلال نسبتاً آسان است زیرا به هر حال این بیماری در زمره ی اختلال های اضطرابی قرار دارد ، اما اگر بیماری مبتلا به اختلال روان پریشی با شروع زود رس باشد و شما پیش تر هیچ دوره ی آموزشی در زمینه ی درمان اختلال های روان پریشی نگذرانده باشید ، بهترین کار ارجاع است .

دکتر جف زیمر من ، هم چنین معتقد است باید به نشانه های فردی ترِ بیمار نیز توجه کنید که ممکن است این نشانه ها خارج از تخصص شما باشند . از جمله ی این نشانه ها شکایت هایی است که مراجع انجام می دهد ، به عنوان مثال ممکن است او بگوید که احساس نمی کند در حال بهبودی است و یا به نظر او حال وی بد تر از قبل شده است . وا کنش های درونی شما نیز سر نخ مهمی هستند . اگر خسته ، بی حوصله ، آشفته و بی حس هستید یا نگرانی زیادی درباره ی بهزیستی مراجع تجربه می کنید ، این وا کنش ها را علائمی برای پایان دادن به جلسه ها در نظر بگیرید و البته که باید علت این حال خود را هم تعیین کنید . برای ارز یابی خود می توانید به مقاله ی Practice Innovations که در سال 2017 توسط ساموئل ناپ ، میشل گات لیپ و میشل هندلز من نوشته شده است ، مراجعه نمائید .

منبع :

انجمن روان شناسی آمریکا

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره