روابط با نو جوانان در دوران کرونا ؛ بخش دوم

بررسی سلامت روان

با توجه به این که شهروندان ایالات متحده ی آمریکای در سنین مختلف ، در نظر سنجی­ ها اعلام کرده اند که در طول پاندمی کرونا ، اوضاع سلامت روان آن ها تعریفی ندارد ، نو جوانان و افراد بزرگ سال جوان با چالش های خاص تری مواجه هستند ؛ 43 در صد از نو جوانان نسل Z ( بومیان دیجیتال ) گزارش کرده اند که در سال گذشته استرس بیش تری داشته اند ( استرس در ایالات متحده ی آمریکا ، 2020 ، APA ) . از نظر خودِ نو جوانان این استرس به دلیل تعطیلی مدارس ، فقدان تعامل های اجتماعی و بلا تکلیفی درباره ی آینده است . لیزا دامور ، روان شناس بالینی در نیویورک تایمز نوشت : « همه ی نو جوانان در رنج گرفتار آمده اند ، ما هم زمان که باید سعی کنیم احساس های آن ها را عادی سازی کنیم ، باید از تلاش خود برای حمایت هرچه بیش تر از آن ها دست بر داریم » .

به نظر ماری فریستد ، ما باید همدلی و اعتبار بخشی به هیجان ها را نسبت به نصحیت دادن به آن ها در اولویت قرار دهیم . به عنوان مثال اعتراف کنیم که چه قدر شرایط پاندمی دشوار است و این رنج کشیدن در شرابط حاضر ، امری طبیعی است . او به والدینی که نمی دانند چه گونه موضوع سلامت روان را با نوجوانان خود مطرح کنند ، توصیه می کند که به نشانه های آن ها توجه کنند : « به صورت معمول نو جوانان نشانه هایی بروز می دهند که ما به عنوان والدین نباید از آن ها غافل بمانیم ، به عنوان مثال ممکن است از هم کلاسی ای بگویند که دیگر تکالیف مدرسه را انجام نمی دهد یا از پستی درباره ی آسیب به دیوار مدرسه صحبت کنند ، در چنین مواقعی والدین باید از نو جوان خود بپرسند که او چه احساسی در این باره دارد و آیا نیاز به حمایت دارد یا خیر . هم چنین نو جوانان ممکن است با اعتراض یا ابراز نا کامی ، مشکل های سلامت روان خود را نشان می دهند ، به عنوان مثال ممکن است بگویند که احساس می کنند بی حوصله هستند و علاقه ای به انجام تکالیف مدرسه ندارند . شاید در این مواقع ما به نا به غریزه سعی کنیم که او را آرام سازیم ، اما این شکایات در واقع روزنه ای برای ورود به دنیای نو جوان ما است » .

هرچند اطلاع جامعی در دست نداریم ، اما نشانه هایی وجود دارد مبنی بر این که احتمال خود کشی نو جوانان در دوره ی پاندمی کرونا بالا رفته است . افزایش خود کشی های دانش آموزان در لاس وگاس به حدی رسید که این ایالت تصمیم به باز گشایی سریع مدارس گرفت . طبق پژوهش ، پرسش درباره افکار خود کشی ، خطر خود کشی را افزایش نمی دهد ، به نا بر این والدینی که از این بابت نگران هستند، باید از نو جوان خود درباره ی خطر خود کشی سوال کنند ( دیزی و همکاران ، 2014 ) . دامور معتقد است که والدین باید به صورت مستقیم از نو جوان خود در مورد این که آیا افکاری در زمینه ی خود کشی یا آسیب به خود دارد یا خیر ، سوال کنند ، اما نباید در آن ها حس شرم یا مورد انتقاد قرار گرفتن را ایجاد کنند .

با ذهنی گشوده درباره ی مسائل جنسی با نو جوان خود صحبت کنید

پادیلا – وال کر معتقد است که رابطه ی جنسی و هویت جنسی دو موضوع بسیار مهمی هستند که والدین از صحبت درباره ی آن ها اجتناب می کنند . در مطالعه ی اخیر وی ، نو جوانان گزارش کردند که با والدین خود ، بسیار کم در مورد مسائل جنسی صحبت می کنند ( پادیلا – وال کر و همکاران ، 2020 ) ؛ « توصیه ی من به والدین این است که به صورت مرتب با فر زندان خود در مورد امور جنسی صحبت کنند و نسبت به سؤال های آن ها گشوده باشند و از پاسخ به آن ها اکراه نداشته باشند . چرا که اگر نو جوانان از شما سوال نکنند باید سؤال های خود را با دوستان خود مطرح نمایند یا در رسانه ها جست و جو کنند » . به عنوان مثال والدین می توانند صحنه هایی از فیلم یا تصاویر کتاب را به نوجوان خود نشان داده و به آن ها توضیح دهند که این که مردی بدون اجازه زنی را لمس کند یا او را ببوسد ، این ها روابط نا سالم هستند و روابط سالم و نا سالم را برای آن ها تبیین کنند .

پژوهش هایی هم انجام گرفتند که نشان می دهند برخی از والدین سعی در تحمیل باورهای خود به فر زندان خود دارند که این امر کیفیت حمایتی را که نو جوان باید از والدین خود دریافت کند ، کاهش می دهد . دبرا گارسیا ، استاد یار روان شناسی در دانش گاه کالیفرنیا اظهار داشت که « افراد بزرگ سال انتظار های سو گیرانه ای نسبت به نوع استرسور های روانی و اجتماعی نو جوان خود دارند ، آن ها فکر می کنند که نو جوانان آن ها باید فقط بر اساس جنسیت خود عمل کنند » . گارسیا داستان هایی درباره ی تجارب استرس زایی که توسط 113 نو جوان نوشته شده بودند را به افراد بزرگ سالان نشان داد و از آن ها خواست که مشخص کنند که این توصیف ها مردانه هستند یا زنانه و یا خنثی می باشند . افراد بزرگ سال به غلط ، 68 در صد از روایت هایی را که توسط پسران نوشته شده بودند ، به عنوان « استرسور های زنانه » و 44 در صد از داستان ها را به غلط به « استرسور های مردانه » نسبت دادند . گارسیا این خطای والدین را به ارتباط ضعیف بین نو جوانان و والدین آن ها مرتبط می داند . او بیان داشت که « اگر والدین بتوانند قبل از این که با نو جوان خود صحبت کنند ، درباره ی سو گیری های جنسیتی خود تأمل کنند ، بهتر خواهند توانست با همدلیِ بیش تر به او نزدیک شوند و حمایت و توصیه هایی با کیفیت بالا تر ارائه دهند » .

منبع :

انجمن روان شناسی آمریکا

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره