روابط با نو جوانان در دوران کرونا ؛ بخش اول

با توجه با شرایط پیش آمده ، بیش تر کار های مربوط به مدرسه ، شغل و بازی در منزل انجام می گیرد و در نتیجه خانواده ها زمان بیش تری را با یک دیگر صرف می کنند . این باهم بودنِ زیاد ، چالش های جدیدی را در روابط نو جوان – والدین ایجاد می کند که در حال حاضر به مساله ی مشکل آفرینی تبدیل شده است . افراد متخصصی که در زمینه ی فر زند پروری و روابط مربوط به نژاد ، جنسیت ، سلامت روان و استفاده از رسانه ها فعالیت می کنند ، برای بهبود پویایی های بین نو جوانان و مراقبین توصیه هایی ارائه داده اند .

در سطح گسترده ای ، خود مختاری یکی از اصلی ترین تکالیف رشدی برای هر نوجوانی محسوب می شود ، اما پاندمی کرونا فرصت های خود مختاری را محدود ساخته است ، به طوری که اکثر نو جوانان به جای یاد گیری در مدارس ، در خانه آموزش می بینند یا افراد دانش جو به علت تعطیلی دانش گاه ها ، بیش تر در خانه می مانند . جودیث سمتانا ، استاد یار روان شناسی دانش گاه روچستر که در زمینه ی تحول و روابط خانوادگی مطالعه می کند ، اظهار داشت که یک چالش رایج در خانواده ها این است که بین نیاز نو جوان برای خود مختاری با نگرانی های آن ها مثل ایمنی تعادل ایجاد کنند . اما مساله این است که تعریف ایمنی در این دوران تغییر کرده است و امروز ، والدین بر پای بندی نوجوان به دستورالعمل های بهداشت عمومی بیش تر تأکید دارند . سمتانا در ادامه می گوید که مساله ی پیش گیری به تنظیم مناسب مرز ها کمک می کند ، زیرا پژوهش ها نشان داده اند که والدین در تلاش هستند تا سبک فر زند پروری مقتدرانه اتخاذ کنند ؛ به طوری که قوانین و انتظاراتی برای نوجوان تنظیم نمایند و چرایی این قانون ها را هم برای آن ها باز گو کنند . سمتانا و همکاران وی متوجه شدند که در صورت وجود تعارض بین نو جوان و والد ، ممکن است اقتدار والدین به خطر بیافتد . ( سمتانا و همکاران ، 2016 ) .

روان شناسی برای مواقع تعارض ، راه کار های چندی پیش نهاد می کند ، به عنوان مثال ماری فریستد ، ترغیب نو جوانان برای یافتن فضا یا حریم خصوصی خود و یافتن شیوه های جای گزین برای ارتباط با والدین خود ، مثل ارسال پیام به جای صحبت مستقیم را راهکار مفیدی می داند . محدودیت های ناشی از کرونا به این معنی است که والدین زمان بیش تری را نسبت به قبل با نو جوانان به سر می برند ، این زمان بیش از حد معمول است و برنامه ای برای آن در نظر گرفته نشده است ، اما می توان این زمان را فرصتی برای ایجاد رابطه با نو جوان دانست ، مثل قدم زدن یا آشپزی . لاورا پادیلا – وال کر ، استاد تمام دانش کده ی زندگی خانوادگی در دانش گاه بریگ هام پرو معتقد است : « از این فرصت برای صرف زمان با کیفیت در کنار نو جوانان و تفریح با آن ها استفاده کنید ، در حال حاضر نو جوانانِ من ، بیش تر از زمانی که من پشت میز می نشستم و کار می کردم ، با من حرف می زنند » .

نظارت بر رسانه ها

به نظر والکن برگ ، استاد تمام جوان رسانه و جامعه در دانش گاه آمستردام ، مدت زمانی که کودکان و نو جوانان در دوران پاندمی ، صرف دستگاه های دیجیتالی می کنند ، سربه فلک کشیده است ، این امر تا حدی به این دلیل است که تکالیف مدرسه ، سر گرمی و جامعه پذیری با دوستان و خانواده توسط این دستگاه ها انجام می گیرد . او می گوید : « آن چه برای پژوهش گران و والدین در زمینه ی رسانه اهمیت دارد ، کیفیت و بافت رسانه ای است که نوجوان استفاده می کند نه کمیت آن . به عنوان مثال این که آیا نو جوانان از تلویزیون برای اهمال کاری خود استفاده می کنند ؟ یا پس از انجام تکالیف خود به عنوان استراحت از آن استفاده می کند ؟ » . به نظر او ، ارتباط با سایر نو جوانان در رسانه های اجتماعی یا بازی های ویدیویی On Line به نو جوانان کمک می کند که هویت خود را توسعه بخشند ، مهارت های ارتباطی را بنا کنند و تمایل های جنسی خود را بیابند – همه ی موارد دخیل در خود مختاری . اما به هر حال استفاده ی افراطی از این ابزار ها ، با مدرسه ، خواب و بهزیستی روانی نو جوان تداخل ایجاد می کند . پژوهش های روان شناختی نشان می دهند که به جای اعمال محدودیت های یک جانبه برای استفاده از تلفن های هوش مند ، والدین می توانند نقش حمایتی در میزان معقول استفاده از رسانه داشته باشند ، بر او نظارت نمایند و به او کمک کنند که رفتار خود را تنظیم کند تا به پیامد های بهتری دست یابد . نظارت فعال عبارت است از تنظیم و تعیین مرز ، فعالیت هم زمان با نو جوان در رسانه ها و جمع آوری اطلاعات در باره ی این که آیا تصاویر خشونت آمیز و جنسیِ رسانه ها واقعیت را منعکس می کند یا خیر ؟

مطالعه ای که توسط پادیلا – وال کر و همکاران وی انجام شده نشان می دهد که بر عکس زمانی که والدین فقط محدودیت هایی را برای نو جوان خود تنظیم می کنند ، در صورت نظارت فعال بر استفاده ی نو جوان از رسانه و صحبت با او در این باره ، کم تر احتمال دارد که نو جوانان مخفی کاری یا پرخاش گری کنند ( پادیلا – وال کر و همکاران ، 2020) . این پژوهش گران معتقد می باشند : « باید خطوط ارتباطی نو جوان با والدین وی باز نگه داشته شود ، زیرا در صورت اعمال محدودیت های افراطی در این سنین ، احتمال مخفی کاری از جانب نو جوان زیاد است » . سایر پژوهش ها نیز حاکی از این هستند که نظارت فعال والدین با کاهش زمان استفاده از رسانه و افزایش رفتار اجتماعی خود گزارش شده توسط نو جوان و توانایی آن ها برای خود تنظیمی مرتبط است ( مجله ی نو جوان ، شماره ی 46 ، 2016 ؛ مجله ی جوان و نو جوان ، شماره ی 47 ، 2018 ) .

منبع :

انجمن روان شناسی آمریکا

فرم در خواست ترجمه ء متون تخصصی روان شناسی و مشاوره